M of L ???

Vanmiddag gingen we met de M(ercedes) de bergen in. Na het verlaten van de hoofdweg, kronkelde een veel smallere asfaltweg zich omhoog. Na een kilometer of 10 stopten we langs de kant, om net als een paar anderen, te gaan zwemmen in de bergrivier. Het water was heerlijk, lang niet zo koud als je zou verwachten, door een dammetje zo diep dat je op sommige plekken niet kon staan en de "scenery" ongelooflijk. Omringt door bomen, rotsen en tegen de achtergrond enorme bergen zwommen we als eenden in het rond. Gijs aarzelde even maar volgde toen het voorbeeld van een paar andere waaghalzen en hij storte zich ook een meter of vijf van de rotsen om vervolgens heel lang onder te blijven. Freddy en ik wilden net naar de plek toe crawlen waar hij was onder gegaan, toen hij weer boven kwam. "waarom bleef je @&&€))(;;::/-- zo lang onder?" vroegen we. Dat leek me leuk! Affijn, hij was er weer en niemand van ons durfde zijn sprong na te doen. Eva dook nog wel op een andere plek gevaarlijk dicht van de rotsen zodat we het mooi genoeg vonden en weer de M(ercedes) opzochten. De buitentemperatuur meter gaf 33,5 graad aan en de weg ging nog steeds lekker steil en vol haarspeldbochten omhoog. Ik hield mijn ogen op de temperatuur van de motor maar die bleef keurig op 95 graden. Bovenop de pas stopten we, maakten een kleine wandeling en terwijl Gijs de ene na de andere reuzen sprinkhaan ving, genoten wij van het uitzicht. We vonden het leuk geweest en daalden weer af richting zee. Onderweg zagen we de nodige L(androvers). Vooral op de plekken waar je kan abseilen of canyoning kan doen. Ik heb in afghanistan in de L(androver) gereden dus ik kan zijn terreinkwaliteiten en zijn stoere uiterlijk zeker waarderen. Maar voor ons als amateur avonturiers is (voorlopig) de M stoer genoeg. (Marga, is dit verslagje ook een antwoord op je vraag?)