maandag 30 juli

Jetlag, hoezo jetlag. Ondanks het tijdsverschil hebben we heel goed geslapen en om 07:00 uur lokale tijd werden we fris wakker. Het ontbijt in de Best Western Landmark French Quarter Hotel (da’s ook een hele mond vol) is echt amerikaans. Scrambled eggs, bacon, baked potatoes en black coffee. Gelukkig was er ook yoghurt voor Freddy. Na het ontbijt zijn we gaan wandelen door de French Quarter richting de Missisipi river. Ook op dit vroege uur zitten er al blues en jazzmuzikanten te spelen op straat. Zo kom je wel in de sfeer. Tussen het quarter en de rivier ligt een dubbele spoorlijn. 1 lijn voor de werelberoemde trams van New Orleans en 1 voor vrachttreinen. Net toen we aankwamen lopen kwam er een trein aan. Dubbele dieselloc en dan zo ver als het oog rijkt goederenwagons. Heel hard gaat het niet, ik schat een 20km/uur maar het gaat maar door. Na een minuut of vier begon het wat te vervelen maar we wilden toch graag het eind van de trein zien. Dat lukte maar het was verreweg de langste trein die onze Nederlandse oogjes ooit hadden gezien! Daarna koffie op het terras van Cafe du Monde. Schijnt ook erg beroemd te zijn. We hadden het ongevraagde genoegen om ook de beignets te mogen proeven, een soort platte oliebollen met een berg poedersuiker die ik tot verbijstering van Freddy (we hadden tenslotte net ontbeten) ook heb zitten wegwerken. Ach, vergeleken met wat hier rondloopt ben ik toch heel slank!

De French Quarter is ook een beetje mysterieus, veel winkels staan in het teken van voodoo, staan bol van de beschilderde doodskoppen op elke hoek van de straat wil iemand je hand lezen of met tarotkaarten je toekomst voorspellen. Daar doen we niet aan, wel stoppen we even bij elke muzikant of groepje muzikanten om even te luisteren, een foto te maken en wat geld te geven. We hadden een lichte lunch (tuna sandwich met ice water) en sukkelden toen terug naar het hotel om, zoals mijn dochters zeggen, even te chillen. Dat lukte goed bij het zwembad en de barkeeper kwam naar buiten om te vragen of hij voor ons een cocktail mocht maken. Dat mocht! Een frozen margharita en een tequila sunrise leken ons wel wat. De sunrise won qua smaak, de margharita was heerlijk koud.

Aan het begin van de avond wat gedronken in Bourbonstreet, in een cafe met live muziek. Vier oude rockers speelden op routine maar het klonk goed. Het werd pas echt leuk toen ze de bardame vroegen om “proud mary” met hun te komen zingen. Daar verwachten wij niets van maar dat klonk als een klok! Echt heel goed. Na het in ontvangst nemen van het terechte applaus ging ze weer biertjes tappen en speelde de band (Bigfeets) verder.

Wat verderop in de wijk hebben we een restaurant gezocht voor een balcony diner. Op een balkon, op de hoek van de straat zaten we onder een parasol. Na de barbecue shrimps was er voor Freddy blackened catfisch en voor mij “taste of new orleans”, vier verschillende jambalaya’s. Het smaakte allemaal prima.

We vonden het wel genoeg voor vandaag en wandelden op ons gemak terug naar het hotel. Morgen de auto ophalen bij Avis in Canalstreet en dan maar eens een stukje “omhoog” rijden richting Memphis.