Dag 4: woensdag 1 augustus

Het was een wens om over de kleinere wegen onze weg omhoog naar Natchez, Mississippi te vinden. En zoals wel meer: “wees voorzichtig met wat je wenst, voor je het weet krijg je wat je wil”. Het was een adembenemende route over allerlei bochtige wegen, bruggen over kreken en rivieren, langs trailerparks vol armoede en plantage-achtige villa’s met protserige veranda’s. Maar ook 85 kilometer onafgebroken natuur met niets, helemaal niets dan bomen en velden. Geen huizen en geen mensen. En met nog een kwart tank benzine en een hongerige zes cilinder. Om de 10 kilometer is hier een tankstation maar op dit stuk natuurlijk niet. Het werd langzaam wat stiller in de Ford Flex en echt genieten was het niet, er werden kilometers afgeteld. En ook opmerkelijk: Highway 181 naar Simmesport is slechts gedeeltelijk verhard. Zodra we overgingen op het grind, zijn we gestopt om te kijken of we een alternatieve route konden vinden. Ik was bang dat dit soort wegen een tandje te heftig zouden zijn voor onze urban stretch limo en dan met name voor zijn gevoelige highway bandjes. Een lekke band bij 98 graden Fahrenheit leek me geen goed idee. Maar helaas voor het sympathieke Sint Anner koppel zaten we hier niet op de Veluwe. Omrijden was echt geen optie, sterker nog, het kostte allemaal al veel meer tijd dan we hadden gedacht.
Het moest maar en met 20 mile p/hour telden we de miles af. We haalden het zonder schade en bereikten rond half 2 (!) Natchez. We hadden het plan om de stad nog in te gaan maar gelet op ons tijdverslindende country avontuur besloten we richting Interstate 55 door te rijden om het grootste stuk richting Memphis “weg te werken”.

Op zich leek de route vanaf Natchez naar de I55 qua omgeving wel wat op de Veluwe, met dit verschil dat er hier (nog) veel meer kerken staan. Het is een erg gelovig stukje USA waar we vertoeven. De kerken staan langs de highway en hebben meestal ook een opzichtig bord langs de weg staan met teksten. De grappigste wil ik jullie niet onthouden. Op het bord voor de kerk, haaks op de weg zodat het goed leesbaar was, stond: “I asked God to protect me from my enemies, and then i started losing friends”. Einde citaat.

De I 55 is een keurige snelweg richting Memphis, je mag er 70 mile/hour dus dat schiet ook nog een klein beetje op. Tijdens het tanken heb ik nog een paar wat oudere amerikaanse trucks op de foto gezet. Die apparaten vind ik al mooi sinds de middelbare school. De nieuwe doen me niet veel maar ik krijg kippenvel van tachtiger jaren White’s, Mack’s en Peterbilt’s.

Rond half zeven vonden we het genoeg voor vandaag en checkten we in bij de Quality Inn (wat een belachelijk korte naam voor een hotel) in Granada, nog een 150 kilometer van Memphis. Dat betekent dat we morgen op bezoek kunnen bij Elvis. Benieuwd of ie thuis is. Tot morgen!