Dag 6: vrijdag 3 augustus 2012

We zouden nog vertellen wat gisteravond (donderdagavond) hebben gedaan. Belofte maakt schuld dus we zullen dat doen. Erg verheffend wordt het niet, zie het maar als een diepte onderzoek naar de krochten van de Amerikaanse cultuur dan wel het gebrek daar aan op sommige plaatsen.

Freddy en ik hadden nog zin in een borreltje dus daalden we af naar de receptie. We vroegen hoe we moesten lopen naar een bar dichtbij. Zoiets was er dus niet (we zaten ongeveer 20 minuten van downtown Memphis) maar met een taxi konden we wel naar Germantown (een buitenwijk van Memphis op ongeveer 10 minuten van ons hotel.) dat leek ons dan wel wat en even later zaten we in een taxi met een Etheopische chauffeur die er over klaagde dat iedereen in de USA crazy was en ondertussen als een gek van baan wisselde, enorm remde en dan weer enorm optrok. We wilden er uit.

Hij zette ons af voor de deur van Hooters (excuse me maar dat betekent gewoon “tieten”) Ik mompelde nog iets over “men only” maar de taxi chauffeur bezwoor ons dat het echt een family bar/restaurant was. “als we maar bij die gek uit de auto kunnen, ik vind het wel best” zei Freddy. En zo stapten wij enigszins beschroomd over de drempel bij Hooters. De taxichauffeur had niet gelogen. Er waren inderdaad gezinnen met kinderen en ook stelletjes. Maar verder: Hooters is een puberjongens natte droom. Het bier komt in twee maten: big or big ass daddy, op de vele schermen: sportschannels, op de kaart: grote hamburgers of buckets vol chicken wings, en de serveersters: allemaal jong, in een ultra kort rokje (and i mean really really short) een opgeknoopt topje en hele hele grote Hooters.

Freddy wordt een beetje maf van de airco die overal op min 15 staat dus liepen we snel door naar het buitenterras. Daar was gelukkig een tafeltje vrij, naast een luidruchtig gezelschap. Onze serveerster heette Brianna maar ik mocht wel Bri zeggen. Een zwarte schone gehuld in weinig. Na dat ze onze drankjes had geserveerd, serveerde ze (voor de zwakke magen onder ons is mijn advies om nu te stoppen met lezen en morgen maar weer eens verder te kijken) voor de groep naast ons: dichtgevouwen luiers.
Het gezelschap vouwde de luiers enthousiast open en men begon geestdriftig aan de bruine substantie die zichtbaar werd in de open luier te snuiven en sommige zelfs met het puntje van de tong te proeven. Freddy en ik vielen van de kruk.
Nadat we daar weer opgeklommen waren vroegen we aan “Bri” wat er naast ons aan de hand was. Ze wou eerst weten waar we dan vandaan kwamen, dat we dat niet snapten. Toen ze begreep dat we “European” waren, vertelde ze dat het hier ging om een “Diaper party”, een luierparty ter ere van een pas vader geworden man. De jonge vader in kwestie was 1.60 meter hoog en woog zeker 200 kilo. Na nog een witte wijn vroeg Freddy zich af hoe dit gedrocht uberhaupt fysiek in staat was geweest om nageslacht te verwekken. Een vraag die niet beantwoord hoeft te worden, de jonge moeder verdween na verloop van tijd van het toneel en vader feestte vrolijk verder met zijn vrienden. Bri bleef als een hazewindhond drank aanvoeren voor het gezelschap en was enigszins verbaasd dat wij dit tempo totaal niet konden volgen. Na een paar borrels hadden we genoeg gezien van dit stukje cultuur en lieten we ons door een taxi terugbrengen naar het hotel.

De volgende morgen zetten we koers naar DownTown Memphis. Voor de komende twee nachten hebben we de Hampton Inn and Suites geboekt op Peabody plaza, vlakbij Beal street. De uitgaansstraat van Memphis met onder andere de BB King Blues Club. Vlakbij onze nieuwe locatie is ook het Civil Rights Museum, op de plek waar Dr King vermoord is, in het voormalige Lorraine Motel. Daar wilden we sowieso graag naar toe dus we dachten dat het handig was om de auto maar vast bij het hotel te zetten. Rond tien uur parkeerden we voor het hotel en gingen we binnen checken of we alvast mochten parkeren. Dat mocht. En nog beter, onze kamer was ook al klaar. Een fantastische ruime kamer, compleet met balkon. Na het installeren zijn we met de oude tram van Memphis Main street afgereden bij het Civil Rights Museum uitgestapt. Graceland is een plek die je eigenlijk al kent voor dat je er bent geweest, voor mij geldt dat ook voor Lorraine Motel.
Ik kreeg al een brok in mijn keel toen we kwamen aanlopen. Dat lelijke Amerikaanse motel van twee verdiepingen, de kamer op de hoek met aan de balustrade de enorme krans en voor de deur twee amerikaanse auto’s uit de zestiger jaren.

Na het kopen van een kaartje kregen we eerste een film te zien over de aanleiding van Dr King om naar Memphis te komen (staking van de zwarte vuilnismannen), zijn Mountaintop Speech (zijn laatste toespraak) en zijn laatste uren met twee collega dominees in de kamer in Lorraine motel. Tijdens de film werd er al flink gesnift om ons heen en na afloop en het licht weer aanging moesten er heel wat mensen even blijven zitten om wat bij te komen. Onberoerd liet het mij ook niet. Daarna de tentoonstelling doorgelopen, die een goed beeld gaf van de “apartheid” in de VS en de vrijheidsstrijd van de zwarte burgers.

We besloten om niet met de tram terug te gaan maar lekker te lopen, even de kop leeg maken. We hadden een heerlijke Chinese lunch en winkelden wat. Vanavond duiken we in het Beal Street feestgewoel.

Dank voor jullie reacties en dank ook dat jullie willen lezen wat we meemaken. In de reacties stonden een paar zaken die om antwoord smeken. Om te beginnen de benzine prijs. Wij weten dat amerikanen de huidige benzineprijs belachelijk vinden maar wij kunnen tanken voor 0,80 euro per liter. Een overnachting in een buitenwijk zoals gisteravond kost ongeveer 70 dollar maar zoals vanavond en morgen downtown kost 200 dollar per nacht. Als het gaat om de auto: wij zijn er nog steeds wat dubbel over. Een Jeep is vele malen stoerder maar je ziet ze hier niet eens zo veel. Ons strijkijzer heeft Florida plates dus worden wij op de snelwegen terecht als “vreemdelingen” gezien en geeft men ons wat meer ruimte. En dat heeft ons strijkijzer wel nodig! We zijn ook helemaal maf van het feit dat onze auto een op afstand bedienbare achterklep heeft. Daarmee spelen blijft leuk! Nogmaals dank voor het lezen en tot morgen!!
Bas & Freddy