Dag 11: woe 8 aug ’12 The Freddy-Betsy Miracle

Na het douchen checken we booking.com voor de prijs van een kamer @ Betsy Hotel in Miami Beach. Freddy heeft ontdekt dat haar favoriete hotel elke morgen de kamers voor die avond die nog niet geboekt zijn in de uitverkoop gooit. Betsy Hotel heeft als adres Ocean Drive 1440, zeg maar aan de boulevard, uitzicht op de oceaan vier sterren en oude grandeur. Een kamertje kost daar wel wat (met uitzicht op de parkeerplaats), een kamer met Ocean View, daar moeten hardwerkende mensen zelfs wat langer voor sparen. En jawel, er is een “goedkope kamer” aan de achterkant in de aanbieding. We boeken voor vanavond en gaan ontbijten.

We zitten maar 14 kilometer van Nashville International Airport dus we zijn er zo. Het inleveren van de huurauto moet in een enorme parkeergarage waar alle autoverhuurbedrijven zich verzamelt hebben. Ik volg de bordjes Avis, onze verhuurder, en als ik hun vloer oprijdt, worden we met rode laserlampen, als ware wij een vliegtuig, naar voren gedirigeerd. Enigszins weemoedig nemen we afscheid van onze trouwe zwarte Ford.

Nashville Int Airport is ruim, nieuw en er hangt een ontspannen sfeer. Zelfs de normaal zo hysterische veiligheidscheck verloopt ontspannen. Er zijn grapjes over Freddy haar nieuwe sneakers en nadat ik heb gemeld dat ik niet uit Germany kom krijg ik een beuk op mijn schouder en de opmerking dat we maar snel terug moeten komen. (?)
Nee dan ging dat bij het overstappen op Philadelphia wel anders. Daar werd er bij de controle van Freddy in een portofoon gebruld: “we have a code 4!”. Freddy werd afgevoerd door een enorme zwarte mijnheer in uniform en terwijl ik met 1 oog probeerde te volgen waar ze bleef, probeerde ik met mijn andere oog (en op sokken want mijn schoenen zaten in de scanner) te kijken waar de plastic bakjes bleven die uit het scanapparaat moesten komen want daar lagen laptop, Ipad en Freddy’s gouden sieraden los in. Gelukkig bleek “code 4” alleen maar een extra scan van haar schoenen te zijn die deze keer de controle gelukkig wel overleefden. Een beetje gestrest liepen we toen de vertrekhal in, nu heerlijk relaxed.

Helaas was de 2 uur en 20 minuten durende vlucht minder relaxed, in de kleine Embraer 45 gingen de lampjes “stoelriemen vast” niet uit. En terecht, er was een boel getril en turbulentie onderweg. We waren dan ook dolblij toen we geland waren op Miami.
De koffers draaiden al op de carrousel toen we aan kwamen lopen. We zagen onze eigen koffers al passeren, ik kon mijn gele tas er nog net afrukken, de koffer van Freddy verdween weer door het luikje en toen moesten we dus een rondje wachten voor die weer tevoorschijn kwam. Met een shuttle taxi (een taxi voor meerdere adressen) reden we de stad in.

Het eerste dat opvalt zijn de palmbomen van Miami, die staan echt overal. En als je kijkt naar de skyline van downtown Miami dan is dat een uitgestrekte strook met skyscrapers (bijvoorbeeld Philadelphia, Nashville en Memphis, maar ook Denver hebben alleen een geconcentreerde kluit wolkenkrabbers) vervolgens ga je over een grote brug, en dan is er een nieuwe lange strook met grote flats, die van het schiereiland Miami Beach. De shuttle stopte voor Ocean Drive 1440, The Betsy Hotel. In het echt nog mooier dan op de plaatjes. Geen kolossale flat, geen bling bling maar een vier verdiepingen hoog uitkijkend over een stukje palmen, het strand en dan de oceaan.

Het lukte me niet om zelf de koffers naar binnen te dragen, daar waren allemaal helpende handjes voor. Ook aan de balie werden we allervriendelijkst ontvangen. Wel een beetje vervelend dat men onze reservering niet terug kon vinden in het systeem. Gelukkig kon ik op de Ipad de bevestigingsmail van Booking.com met daarin ook de prijs laten zien. Helaas was de door ons geboekte kamer niet meer beschikbaar maar men had nog wel een kamer met kingsize bed en ocean view, natuurlijk voor hetzelfde bedrag. Nou, geen probleem natuurlijk! Fantastisch zelfs! De kamer is echt prachtig, het uitzicht adembenemend. Kortom, Freddy kreeg nog meer dan waar ze op gehoopt had, het Freddy-Betsy miracle.

We zijn de avond begonnen met een uurtje in het zand aan de oceean te zitten. Daarna hebben we heerlijk buiten vis gegeten (red snapper) op een terras met witte wijn en bier. Vervolgens zijn we terug gelopen naar The Betsy en hebben we in heerlijke lounge banken op het dakterras (!) naar de donkere oceaan zitten staren en een biertje gedronken. ‘Dat kon minder’ zeggen ze dan bij ons.