Woensdag 17 juli 2013

Vanmorgen zijn Freddy & Bas allebei om 9.00 uur wakker. Freddy gaat ontbijt halen en Bas trekt zijn hardloopschoenen aan voor een trainingsrondje. Hij ontdekt een leuk pad langs de camping dat uiteindelijk parallel met het strand loopt. Tussen de volgende camping en het strand door, tussen de daar weer op volgende camping en het strand door en dan een groot natuurgebied tussen het strand en de bewoonde wereld. Omdat het gisteravond heeft geregend is de lucht zwaar van het vocht. Toch loopt het zandpad heerlijk en na een kilometer of zes sla ik links af om langs de appelboomgaarden richting San Per de la Pescador te lopen. Een stukje door het dorp, dan weer richting zee en na vier kilometer pak ik de het zandpad terug richting onze eigen camping weer op. Met geheven vuisten passeer ik na 12 kilometer de slagbomen van de camping weer. (dat met die vuisten heb ik van mijn grote loop leermeester geleerd die zei dat je jezelf altijd moet belonen als je je voorgenomen prestatie hebt neergezet)

We nuttigen een ontbijtje en springen dan in de auto voor een bezoek aan Barcelona. Freddy en Gijs waren daar in het voorjaar van dit jaar toen zij samen de wedstrijd Fc Barcelona – Getaffe bijwoonden. (Getaffe op bezoek, altijd lastig) We besluiten onze dag bij het stadion Nou Camp van Barcelona te beginnen. Het ligt wat in een buitenwijk, je kunt er aardig parkeren en het is een opstap punt voor de open dubbeldeks “hop-on hop-off” bussen. Het is ongeveer anderhalf uur rijden naar Barca en het plan werkt. Dank zij de tom-tom rijden we zo naar het stadion, parkeren de auto en gaan eerst even sfeer snuiven rond het stadion. Gijs wil graag ook even naar de fanshop van Barcelona. Stelt u zich even voor: de eerste twee verdiepingen van V&D in Groningen, compleet met de roltrappen en dan met alleen maar kleding en artikelen waar het logo van Barcelona op staat. En dan veel drukker, veel drukker dan bij V&D op zaterdag. Barcelona is echt een hype, een merk en een geldmachine. Gijs koopt een balletje “in de uit kleuren van” en met “het logo van” en dan hoppen we op de bus van de “blauwe lijn”.

Het is heerlijk om bovendeks, in de open lucht door Barcelona te cruisen. De stad heeft iets van Parijs, maar op een bepaalde manier voelt het vriendelijker, toegankelijker. De gebouwen zijn historisch, je ruikt het oude geld, en glimmend en nieuw, het klatert van het nieuwe geld. De stad is vol, hectisch en toch is er ruimte genoeg. Het is heerlijk weer, warm en toch is er schaduw genoeg. Is dit een verliefde lofzang over een stad? Het zou zo maar kunnen.

We stappen uit bij de Ramblas en kuieren die langzaam naar beneden, richting de haven. We verbazen ons over de stalletjes met rommel, de eindeloze stroom handelaren die ons Donald Duck fluitjes proberen aan te smeren, vooral door ze Eva en Gijs in de handen te drukken. Complimenten voor deze beide toppers, nooit zijn ze zo suf om iets aan te pakken van deze gladjanussen. Het wordt nog een stukje gladder als we getuige zijn van een illegaal potje “balletje balletje”. Wie daar nog intrapt heeft de afgelopen 20 jaar onder een steen gelegen maar de biljetten van 50 euro vliegen in de rondte. Freddy wijdt Eva en Gijs in in deze “scam”. We eten een heerlijk ijsje en onder het toeziend oog van Columbus zoeken we aan het eind van La Rambla de halte van de bus weer op.

De rode lijn brengt ons, via de jachthaven, naar de straat met de dure modehuizen van Barcelona. Hier moeten we weer overstappen op blauw maar nadat we zijn uitgestapt gaan we eerst eten. We vinden een prima tent, Eva en Gijs gaan aan de frietjes met respectievelijk ei en hamburger, Freddy en Bas gaan aan de Tapas. Deze keer kiest Freddy en dat levert heerlijk brood met verse tomaat op, gebakken aardappel in knoflooksaus, de beste paddenstoelen risotto ooit en mini steaks hachee. We eten buiten terwijl de stad om ons heen kolkt maar omdat we in de schaduw achter een heg zitten lijkt het of we onze eigen oase hebben.

Meer dan voldaan stappen we weer in onze bus die ons langs de Sagrada Familia en Tibidabo terug brengt naar Camp Nou. De Mercedes staat er nog net zo en als we de parking afdraaien (hele dag voor niets geparkeerd in Barcelona, is dat geen Nederlandse triomf!) zitten we met tien minuten weer op de ring op weg terug naar de camping.

Op de camping stoot Gijs eerst heel erg zijn hoofd maar gelukkig zijn zijn “maaskantje” vriendjes er al om hem op te halen en in een wolk van jongens en meisjes vertrekt hij richting……..tja, wie zal het zeggen.

Wat een leuke en complete dag! Tot morgen.