Vrijdag 19 juli 2013

Donderdagavond gaat Gijs zelf op zoek naar de “maaskantjes” en hij vertrekt. Eva vraagt een vriendinnetje mee naar de karaokeshow en wij sjokken braaf mee naar de beach-bar. Net als we lekker zitten met een drankje, gelukkig onder een afdak, barst er boven de camping een onweer los. De karaokeshow valt daarmee in het water en als het onweer voorbij is verplaatsen wij ons naar de pool-bar voor een optreden van The Beatles. Verrek, ze lijken er op en ze spelen de ontelbare Beatles hits heel solide na. Kwalitatief is het nog veel beter dan de Abba-tribute, alleen overweegt deze keer geen van de mannelijke bezoekers om volgend jaar naar Engeland te gaan. Nee, deze keer vinden de vrouwelijke bezoekers Engeland ineens vrij aantrekkelijk.

Dan zien we voor het podium ineens een groepje kwajongens langs schieten met in de staart een voor ons zeer bekend blond koppie. Gijs & the Gang zijn op pad, maar waar naar toe en wat ze doen, is ons een raadsel. (en dat blijft het) Bijzonder om te zien dat er ook steeds wolken meisjes rond zijn groepje bewegen, iets wat Gijs vooral horizonvervuiling lijkt te vinden. Eva en vriendinnetje vertrekken richting Gregal 5 en wij gaan onder “hey Jude” ook die kant op. Niet veel later is Gijs ook “binnen” en zijn we weer compleet. We drinken een afzakkertje en gaan allemaal tegelijk naar bed.

De vrijdag begint loom, het Spaanse ritme begint in te slijpen. Freddy haalt ontbijt, Bas schuift aan en om half 10 is er nog geen beweging in de kinderkamer. Omdat Freddy de afgelopen dagen én naar Zumba dansen is geweest én heeft hardgelopen, trekt Bas deze ochtend zijn hardloopschoenen maar weer eens aan. Er moet tenslotte evenwicht zijn in een relatie. Bij de laatste hardloop-actie van Freddy werd zij overigens aangehouden door een uit tegenovergestelde richting komende mevrouw die, terwijl zij nerveus achterom blikte, Freddy bij de arm greep en zei: “er zit daar een naakte man!” en omdat ze Freddy niet kent en niet weet hoe zij zich ten opzichte van naakte mannen verhoudt voegt ze er aan toe: “ik zeg het je maar even”. Omdat de positie van de naakte man zich bevindt tussen Freddy en de camping en omdat Freddy al op de terugweg is, is omlopen geen alternatief. Ze besluit er dan maar een intervaltraining van te maken, ze sukkelt richting het aangewezen punt, treft inderdaad een naakte man, gooit er een minuten durende sprint uit, en dan kan het tempo weer omlaag om de trainingsronde verantwoord af te sluiten. Tijdens mijn rondje tref ik geen naakte man, wel ben ik na 8 kilometer zo doorgezweet dat ik mijn drijfnatte T-shirt uit trek en verder maar hoop dat om mij heen vrouwen elkaar niet bij de arm grijpen en zeggen: “pas op, daar loopt een half naakte man”.

Bij terugkomst is inmiddels wel iedereen wakker en wordt er wat rond de caravan geklungeld. Kwaliteitskrantje gehaald (hahaha) en wat gedronken. Freddy & kids gaan richting strand en ik schrijf dit verslag. De buurman brengt mij een handgeschreven briefje met daarop drie adressen van restaurants in de buurt. Hartstikke aardig maar mij een raadsel waarom hij dat doet. Zien wij er hongerig uit of zie ik er smulpaperig uit? Ik ben doodsbang voor het antwoord op deze vraag en berg het briefje toch zorgvuldig op.
Is het nu een goed gebruik dat ik hem morgen ook een handgeschreven briefje breng? En wat zet ik daar dan op? We zijn blijkbaar nog niet helemaal thuis in de campingrituelen van 2013.