1e verslag

Eerste verslag van de vakantie op Tenerife.

Vakantie! En hier het eerste cliché: “we waren er wel aan toe”. Maar nu lekker naar Schiphol gereden met een paar koffers achterin. De laatste paar vliegreizen maken we gebruik van valet-service. Je rijdt met je auto naar het kiss & ride dek tussen vertrekhal 2 en 3, gooit je koffers op een karretje en een aardige mijnheer neemt je auto mee om hem te parkeren op een plek die je nooit zult zien want als je terugkomt staat diezelfde aardige mijnheer alweer op je te wachten met je eigen auto. Het is lekker om zo te starten, Schiphol is verder al hectisch genoeg. We checkten de koffers in en na de ‘total body scan’ en het gebruikelijke gefouilleer konden we even lekker lunchen en shoppen.

We vlogen met Transavia in een van hun Boeing’s 737-800 toestellen. Twee rijen van drie stoelen met daartussen een gangpad. De allerlaatste rij was onze rij, en omringt door de fine fleur van Nederland begonnen we aan onze vlucht. Naast een beetje slapen vermaakten we ons met de onzin gesprekken om ons heen. “Welk land is dat hier beneden papa?” “Dat is Frankrijk, jongen” (Portugal) “en wat is dat voor stad?” Ja ik denk Saint Tropez” (Faro en Sagres, de laatste zeer duidelijk te herkennen aan de lange landtong die bijna naar Tenerife wijst)

De landing op Tenerife verliep rustig; smooth werden we aan de grond gezet en dat is daar wel eens anders gegaan. Er stond buiten de aankomstterminal een bus voor ons klaar en een half uur later waren we in ons hotel.

Ons hotel is een kolossaal zomer vakantie geval, gebouwd in de 80’er jaren van de vorige eeuw (schat ik) maar meerdere malen van binnen grondig gerenoveerd. Het ligt op loopafstand van het half-zwarte strand en beschikt over een mooi zwembad, mooi aangekleed met palmbomen. Er verblijven zo’n 1.000 zonzoekers in ons hotel met daaronder maar een handjevol Nederlanders. Je zou denken dat als 1.000 mensen moeten ontbijten, lunchen of dineren, dat dat een gekkenhuis wordt, maar dat valt reuze mee. Er is genoeg ruimte, genoeg personeel, genoeg spreiding in tijd en genoeg keuze van het buffet.

We vullen onze dagen met eten, zwemmen en zonnen en komen langzaam tot rust. Er beginnen al langzaam wat plannen te groeien voor een zeil-snorkeltocht richting de dolfijnen dus hopelijk is het volgende verslag wat spannender dan deze. Maar daar waren we wel even aan toe: even geen spanning.

Tot de volgende keer.